Stress! Paspoort weg…
Zes weken van huis en de Olympische Spelen voor de boeg. Een zwaar en geweldig traject waar ik jaren naartoe heb gewerkt. Ondertussen zit ik in Inzell, Duitsland. Vorm kweken voor Korea.
Na Tenerife was ik 3 dagen thuis. Even tijd voor mijn familie, mijn vriendinnen en mijn vriend. Tijd voor afscheid. Zondag ben ik naar Inzell gevlogen, waar ik voor 10 dagen train met mijn gekwalificeerde teamgenoten. Daarna gaan we direct door naar Korea. Eindelijk!
Het waren drukke dagen
Alles voor elkaar maken voor de trip van 6 weken, ondertussen trainen en waar het paste nog wat interviews. In Inzell ligt de focus op trainen en rusten. Alles wordt daar voor ons geregeld. Slapen, eten, drinken. Zero stress. Zondag moest ik alleen mijn handbagage en papieren nog pakken voor de reis. Zo gebeurd. Maar waar is mijn paspoort?
Ik had hem toch in mijn tas gedaan?
Juist! In de tas die al per bus vooruit is gereden naar Inzell. Oeps… Drie uur later zou mijn vlucht vertrekken. Te laat voor een noodpaspoort. Wat nu? We schoten in de regelmodus én in de stress. Thuis probeerden ze me gerust te stellen: ‘Geen paniek, dan vlieg je toch een dag later.’ Dat gaf rust, maar een halfuur bellen en een snelle rit naar Schiphol later, konden we toch nog een noodpaspoort regelen. Het werd een hectisch afscheid; rustig een kopje koffie op het vliegveld was er niet bij.
Vol adrenaline ging ik op weg
Eenmaal in het vliegtuig begon ik te twijfelen; zit mijn paspoort wel in die tas? Stresspunt nummer twee. Dat was niet de bedoeling. Bij aankomst kon ik eindelijk checken. Yes! Mijn paspoort was terecht. Wát een opluchting.
Na stress nu eindelijk rust en focus. Dat is één van de redenen waarom wij van huis weg zijn. Op 31 januari gaan we naar PyeongChang; naar de plek waar het allemaal om begonnen is. Nog even geduld…
Liefs, Irene
ps. Volg je mij al op Facebook, Twitter en Instagram?
Leuk als je reageert!
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
