Topsporter/ huisvrouw
Bij de schaatsploeg hadden we een paar weken vakantietijd. Dat betekent geen gezamenlijke trainingen dus trainde ik veel zelf. Ideaal dat ik mijn eigen tijd kon indelen en deze weken veel thuis kon zijn in Wervershoof. Maar aan het thuisfront was het nog verre van vakantie. De afgelopen weken waren erg druk.
Dat betekende voor mij ook extra drukte.
Nu mijn moeder afwezig is en mijn vader en broers op het land en in de schuur van het bollenbedrijf werken, komen de huishoudelijke taken wel zo’n beetje op mij of mijn oudere zus neer. Ik doe boodschappen, kook, was… Geen klaagzang hoor, ik doe het met liefde, maar dan wil ik wel een beetje respect terug. Thuis zijn wij nog een beetje van de oude stempel. De mannen werken op het bedrijf en de meiden doen het huishouden. Zelf vind ik het niet meer van deze tijd. Vroeger werkten veel vrouwen niet, dat is nu anders. Ik heb ook gewoon werk (wel het leukste werk van de wereld).
Vaak train ik twee keer op een dag.
Ik plande het zo dat de jongens goed hun werk konden doen. ’s Ochtends vroeg begon ik met mijn eerste training. Bijvoorbeeld een krachttraining bij Fitnessclub NL. Daarna snel boodschappen doen. Hmm, dat snel lukt vaak niet. Er moet veel gehaald worden, heel veel. Die jongens van ons kunnen eten hoor! En in een dorp kom je vaak bekenden tegen, waar je altijd wel een praatje mee maakt.
Daarna maakte ik een warme maaltijd voor onder de middag.
Varkenshaasje, soep, lasagne… Ja, die mannen hebben wel energie nodig. Om 12.30 uur stonden de pannen te dampen op tafel. Wachtend op de mannen van het land. Afgelopen weken kon ik wachten en wachten. “Oja, we blijven op het land”, of “ja, dit moet even afgemaakt worden”. Het eten stond te verpieteren en bij mij kwam het stoom uit de oren. Ik snap het ook wel, ze buffelen het liefste door, aan de gang! Maar toen ze het eten drie dagen op rij koud lieten worden, heb ik ze wel even toegesproken.
Het gaat me niet alleen om het eten, maar ook om de sociale kant.
Een half uurtje rustig eten en bijkletsen, het is zo belangrijk. Bovendien kan ik dan weer op tijd aan mijn middagtraining beginnen; ook ik moet dóór. De heren beloofden beterschap dus de laatste dagen zaten we weer gezellig samen aan tafel.
Vanaf deze week train ik weer samen met de ploeg in Heerenveen. Aan de gang voor PyeongChang!
Tot volgende week
Liefs, Irene
ps. Volg je mij al op Facebook, Twitter en Instagram?
Leuk als je reageert!
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
