Het einde van 2021 is in zicht. Tijd voor een korte terugblik op dit bijzondere jaar. Want ja, het was voor mij een jaar met veel sportieve hoogtepunten. Maar met wat er momenteel in de wereld speelt plaats je alles ook meer in perspectief. Dat ik vrijwel het hele jaar heb kunnen en mogen blijven doen wat ik het allerleukst vind, is een luxe positie en allerminst vanzelfsprekend. Dat besef ik heel goed.
Mijn sportjaar begon met de Europeeskampioenschappen allround. Hier maakte ik mijn debuut. Om eerlijk te zijn dacht ik de dag voorafgaand aan het toernooi: moet ik mijn plek maar afstaan? Heb ik hier wat te zoeken? Allrounden is echt wat anders dan een enkele afstand. Maar het werd een heel mooi toernooi met een verrassende tweede plaats in het eindklassement.
Daarna volgde de Wereldkampioenschappen Afstanden in Thialf in februari. Ik won daar vier hele mooie medailles maar de gouden plak op de 5000 meter was de kroon op het toernooi. Natuurlijk had ik in mijn bubbel meegekregen dat gelijktijdig de gekte in Nederland was losgebarsten door het natuurijs. Ik heb die week expres niet op Instagram gekeken. Ik kon er gewoon niet tegen, al die mooie plaatjes en video's op natuurijs. Na mijn laatste wedstrijd kon ik het niet laten die avond nog op het natuurijs te stappen. Op de bevroren slootjes in mijn woonplaats. Heerlijk. Dat was al negen of tien jaar geleden.
Naast de wedstrijden die ik gewonnen heb, waar ik heel trots op ben, heb ik ook een aantal persoonlijke records verbroken. Zo heb ik in Salt Lake City mijn record verbroken op zowel de 1.500 meter als op de 3.000 meter. In oktober had ik al mijn persoonlijk record op de 5.000 meter verbroken. Dat is natuurlijk een mooie indicatie over mijn huidige vorm. Al met al resultaten die mij het vertrouwen geven dat ik op de goede weg ben.
Tussendoor heb ik samen met Dirkjan ook nog een lap grond gekocht voor ons nieuwe huis. Zowel op sportief gebied als privé kijk ik dus terug op een mooi jaar. Ik sluit dan ook niet uit dat het hand in hand gaat met elkaar 😉.
Ondertussen voelde ik bij elk toernooi en elke training wel aan alles dat dit geen gewoon jaar is voor ons als schaatsers. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de Olympische Spelen die eraan komen! Naast dat extra beetje spanning en motivatie in het lijf, ben ik uiteraard afgelopen jaar ook extra voorzichtig geweest. Alle feestjes en grote bijeenkomsten sloeg ik af om het risico op besmetting en ziekte zo klein mogelijk te maken.
Het hangt van de komende weken af hoe volgend jaar er voor mij uit komt te zien. Hopelijk gaat het tijdens het Olympisch Kwalificatietoernooi eind december zo goed, dat ik naar de Olympische Spelen in Beijing mag. Daar gaat in ieder geval alle focus nu naar toe. Aan het einde van het seizoen willen Dirkjan en ik eventjes weg met z’n 2e. Dat hebben we al een aantal jaar niet gedaan. Er zijn ook trouwplannen en het huis dat we gaan laten bouwen. Op trainingskamp ben ik ‘s avonds op Pinterest aan het kijken voor dingen voor mijn bruiloft en het nieuwe huis. Ik kijk daar nu al naar uit!
Liefs,
Irene