NK Skischans rennen
Wauw, wat was dit een ongelooflijk leuk weekend! Vrijdag vloog ik naar Zwitserland met Red Bull voor de NK Skischans rennen (Red Bull 400). Dat betekent 400 meter omhoog rennen de skischans op. En net als vorig jaar was het weer ontzettend zwaar.
Zwaarder dan schaatsen
Je denkt nog, 400 meter dat valt toch wel mee? Maar omdat je ook nog steil omhoog moet is het heel intens. Ik kan het niet eens uitleggen. Het is ook heel anders zwaar dan het schaatsen. Je moet jezelf echt omhoogduwen, anders kom je niet vooruit. Tijdens het schaatsen is het ook echt technisch schaatsen, anders ga je niet snel genoeg. Dit ging nu niet om techniek, maar je moet echt heel erg fit zijn. Zowel conditioneel als kracht. De laatste 100 meter was mentaal het zwaarst.
Dit wordt geen makkie
Tijdens de Strong Viking Obstacle Run kon je je kwalificeren voor het NK Skischans rennen. De beste 50 mochten mee naar Zwitserland. Er zaten dan ook hele sterke meiden tussen. De dag ervoor gingen we met z’n allen trainen en verzonnen we om de beurt een oefening. Zo verzon iemand om met één arm op te drukken, en dat deden sommigen heel gemakkelijk dus ik dacht wel, pff dit wordt geen makkie. Voor de start was iedereen redelijk gespannen. We hadden namelijk geen idee van elkaar of iemand heel goed zou zijn of niet.
Verschillende heats
De wedstrijd werd gehouden in verschillende ‘heats’. De snelste 45 op tijd gingen door naar de finale. Wij zaten in de laatste heat voor het Nederlands kampioenschap. Mannen en vrouwen gescheiden.
Nederlands kampioen!
Na de mannen gingen de vrouwen van start. Met z'n allen de skischans oprennen. Met nog 200m te gaan liep ik nog als 3e. Maar ik zag dat mijn voorgangers het moeilijk hadden. Dit gaf mij nieuwe energie en ik knalde de laatste meters omhoog. Yes! 1e! Gewoon Nederlands kampioen! Wanneer je boven bent, heb je overal last van. Misselijk, kramp in de benen en je longen doen onwijs pijn. Maar het is het allemaal waard. Zo’n uitdaging voor jezelf ook. Wat het resultaat ook is, iedereen heeft een voldaan gevoel.
De finale
Maar 1e betekende ook, door naar de finale! Heel leuk, maar ik stond nog te trillen op mijn benen bij de start. Nog niet genoeg hersteld voor een goede tijd. Dat ging niet meer. Maar wat was het geweldig!
Wie doet er volgend jaar mee?
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
