Dat is nog eens leuk; broer en zus samen naar de World Cup. Komend weekend staat de langste afstand op het programma in Noorwegen. De 10km voor de mannen en 5km voor de vrouwen. Door de goede presentatie van Simon tijdens het NK, mag hij ook mee. Mijn vader zei voor de grap: ‘Als jullie je beide plaatsen dan ga ik mee naar Noorwegen.’ Die kan er nu niet meer onderuit.
Een mooie stad in het westen van Noorwegen. Goed voor mijn vader om ook eens weg te gaan. Ziet hij een keer wat anders dan West-Friesland. Naast de ijsbaan is daar veel meer te zien, bijvoorbeeld de wereldberoemde rotsformatie Preikestolen.
Voor Simon en mij zit dat er niet in. Onze focus ligt op trainen voor de wedstrijd.
Niet slecht en niet super goed. Verbeterpunten neem ik mooi mee naar komend weekend. Hopen maar dat ik wat hoger eindig. Dat is zo fijn aan de World Cups; wedstrijden rijden, leren van je fouten en beter worden.
Daar moest ik scoren om de World Cups te bereiken. Dat is gelukt. Nu is het vooral leren en ritme opdoen. Natuurlijk wil ik winnen, maar prioriteit ligt bij het Olympisch Kwalificatie Toernooi in december. Dan moet ik in topvorm zijn.
Zondagmiddag rijd ik de 5km, volgen jullie mij via de TV? (langskomen in Noorwegen mag natuurlijk ook).
Tot volgende week!
Liefs, Irene
Volg je mij al op Facebook, Twitter en Instagram?
Leuk als je reageert!
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.