Twee keer winst op natuurijs
Natuurijs, echt natuurijs dat is voor mij al best een tijdje geleden. Hier in Nederland ligt er weinig tot geen ijs de laatste jaren. En doordat de Weissensee niet in mijn programma past, is schaatsen op natuurijs lastig. Daarom vond ik het een mooie gelegenheid om naar Zweden te gaan om het toch weer een beetje te leren.
Ik wist van te voren al wel dat ik, ondanks weinig ervaring, één van de favorieten zou zijn. Dit komt omdat ik op de gewone baanmarathons mij laat zien, niet alleen in de sprint, maar ook tijdens de wedstrijd. Ook een voordeel is, als lange afstanden skeeleren je makkelijk afgaat.
Barre omstandigheden
Op dinsdag vlogen we richting Zweden. Woensdag gingen wij het ijs verkennen. Het lag er mooi bij, alleen er was heel veel wind! Ik merkte tijdens de training dat ik makkelijk tegen de wind in kon schaatsen waardoor ik al gauw vertrouwen kreeg in de wedstrijd. Donderdag stond in samen met mijn ploeggenoot Carien aan de start. Met -20!! Goed ingepakt gingen wij van start om 84km te schaatsen. Ik had zelf nog nooit in zulke koude omstandigheden geschaatst, maar merkte al gauw dat ik er goed tegen kon. Veel rijders vielen af doordat ze niet goed tegen de kou konden.
Uiteindelijk bleef er een groepje van vier meiden over. Van dit groepje won ik de sprint. Trots op het team! We waren met z’n 2en gestart en wij werden 1 en 3.
Vele schaatsers hadden veel last van botte schaatsen, wat daar snel gebeurde. Zelf voelde ik ook al snel dat ik bot had. Zodra ik wilde afzetten, gleed mij schaats weg. Toch zag ik, dat ik, in vergelijking met de andere schaatsers, makkelijk mijn slag kon aanpassen.
Van -20 naar +7
In 24 uur tijd veranderde het weer compleet. Van -20 naar +7, de zon scheen, het ijs was zacht en er lag al wat water op het ijs. Totaal andere weersomstandigheden.
Het was een geslaagd weekend, mooi om het natuurijs zo mee te maken en een ervaring rijker!
De laatste weken schaatsen zijn aangebroken
Het lastige nu is dat ik veel blaren heb van afgelopen week en nog twee weken door moet schaatsen. Dit soort plekken blijven dan toch nog een paar weken gevoelig. Nu weet ik voor de volgende keer, dat ik, als ik 100km moet schaatsen, gebruik moet maken van sporttape.
Zaterdag heb ik de laatste marathon van het jaar in Leeuwarden. Daarna is het feest voor de marathonschaatsers. Einde seizoen. Maar nog niet voor mij en Simon. Wij vliegen de vrijdag nog Salt Lake City om de World Cup finale te rijden. Wij staan beide niet echt hoog in het klassement omdat wij niet alle World Cups hebben gereden. Maar wie weet kunnen we nog wat plekjes opschuiven.
En dan.. dan is het seizoen van 2018 echt afgelopen. Na het einde van het seizoen staan er altijd wat sponsorverplichtingen op het programma. En daarna lekker op vakantie!! Samen met Dirkjan ga ik naar Peru. Hebben jullie nog tips??
Tot over twee weken!
Liefs, Irene
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
