De eerste marathon is een feit
‘Wat was er met je aan de hand?’ vroegen veel mensen me na de marathon die we zaterdagavond reden. Ik had niet gewonnen en dat leek mensen te verontrusten. Maar een marathon is een teamspel waarbij het niet alleen om mij draait. Dat is nu juist het leuke van marathon rijden. Je doet het samen. Afgelopen zaterdag reed ik met Carien Kleibeuker, Heather Bergsma en regio rijdster Aveline Hylkema.
Van tevoren maak je een plan
Natuurlijk is die gericht op winst voor het team. Je kunt beter één teamlid hebben dat wint en de andere leden op veel lagere plaatsen dan dat je 2e, 3e en 4e op rij wordt. Als je een teamgenoot kunt helpen de winst te pakken dan doe je dat.
Je weet niet wat CONCURRENTEN doen
En ook tijdens de race gebeurt er van alles. Eerst demarreren we om beurten tot er een groepje weg blijft. Zaterdag zat daar mijn teamgenoot Carien daarbij. Vijf meiden van andere teams bleven dichtbij haar. Toen was het mijn taak haar te steunen. Geen probleem voor mij. Als je kijkt hoe vaak Carien zich opoffert voor mij, stelt dit niet zo veel voor.
tijdens de koers moet je het plan soms in een fractie van een seconde omgooien
De kunst is dan om het hele team mee te krijgen. Dan denk je los van elkaar: wie rijdt dat gat dicht? Je moet heel goed op elkaar letten om te weten wie welke rol pakt. Tijdens het schaatsen kun je lastig naar elkaar seinen. Gelukkig zijn we door onze pakken (en helmen) heel herkenbaar.
we doen niet mee aan het klassement
Omdat wij niet alle wedstrijden rijden. Wij doen veel langebaan wedstrijden en zijn vaak naar het buitenland voor World Cups. Naja, als ik mij komend weekend plaats tenminste. Tijdens de NK afstanden in Thialf aanstaande vrijdag rijd ik de 3 en zondag de 5 kilometer. Het is belangrijk dat ik bij de eerste vijf eindig. Dan pas wordt het echt leuk!
Ik deel graag met jullie, wat willen jullie van mij weten?
Tot volgende week!
Liefs, Irene
ps. Volg je mij al op Facebook, Twitter en Instagram?
Leuk als je reageert!
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
