Ieder voor zich en toch samen
Op weg naar Pyeong Chang trainen we vaak met de ploeg, maar uiteindelijk gaan we individueel voor de winst. Schaatsen is een solistische sport. Toch hebben we elkaar nodig. Binnen het team helpen we elkaar waar we kunnen.
Nu we in Livigno zijn merk ik dat het fijn is, om een team om je heen te hebben.
We trainen ieder voor zich en toch samen. Daar hoort ook samen eten en ervaringen delen bij. We houden elkaar scherp en geven steun als dat nodig is. Dat kan om kleine dingetjes gaan; even een praatje of een spelletje. Maar ook elkaar helpen om het trainingsmateriaal op orde te hebben, is belangrijk. Daarin speelt ieder ploeglid een eigen rol.
Ik ben nooit zo bezig met de staat van mijn fiets of skeelers.
Het zijn voor mij puur gebruiksvoorwerpen die nodig zijn om te trainen. Waar anderen graag knutselen en sleutelen aan hun materiaal, piept of kraakt er bij mij wel eens wat. Het heeft gewoon mijn interesse niet. Voor mijn schaatsen, waar het uiteindelijk allemaal om draait, is dat anders. Ik zorg dat ze tiptop in orde zijn. De rest is bijzaak.
Maar de schroeven van mijn fiets moeten wel worden aangedraaid, als er speling in zit.
Ik ben dan heel blij als een collega me daarop wijst. Ik heb er echt geen verstand van, terwijl de ene teamgenoot van alles over de fiets weet en een ander weer over hoe je schaatsen moet benden (het buigen van je ijzers). Weer een ander heeft altijd allerlei materialen bij zich. Alle gereedschap, een extra muts, al heb je een gebroken veter, ze hebben een oplossing. Dat is gewoon heel prettig.
Ik vraag me wel eens af wat ik heb te bieden.
Rondjes op kop schaatsen voor de jongens zal je me niet snel zien doen. Ik wil het wel, maar daar ga ik helaas te langzaam voor en daar worden zij niet beter van. Misschien een beetje gezelligheid? Hoewel… ik denk dat ze al mijn kermisverhalen en date ervaringen zo onderhand ook wel hebben gehoord.
Hoe dan ook, ik ben ontzettend blij met mijn ploeggenoten en kijk als ik zondag thuiskom terug op drie productieve trainingsweken!
Tot volgende week!
Liefs, Irene
ps. Volg je mij al op Facebook, Twitter en Instagram?
Leuk als je reageert!
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
