Van kermis naar trainingskamp
Winter is coming! Voor schaatsers komt de winter steeds dichterbij. Vanaf september is het voor mij moeilijk om een afspraakje te plannen. Nu komt de drukte met trainingskampen en wedstrijden. Zondag vertrekt onze ploeg naar Italië voor drie weken trainingskamp. Hier zitten wij op ruim 1800m hoogte. Dit trainingskamp noemen wij dan ook hoogtestage.
trainen in de bergen zorgt voor grotere prestaties.
Op grote hoogte is de lucht ‘dunner’; er is minder zuurstof. Ter compensatie maakt ons lichaam meer rode bloedcellen aan voor meer zuurstoftoevoer naar de spieren. Daar profiteren de spieren ook na de hoogtetraining van.
het wordt voor mij de vierde keer in livigno.
Mijn broer Simon en ik rijden samen naar het hotel, ongeveer 11 uur verderop. Bepakt met skeelers, hardloopschoenen, onze fietsen, trainingskleding en reservespullen. We rijden om en om. Veel ploeggenoten rijden met elkaar mee, voor de gezelligheid en om elkaar af te wisselen achter het stuur. De eerste keren reden wij met onze trainer Jillert Anema mee. Maar na een paar keer bijna de vangrail gezien te hebben, vinden we het toch fijner om zelf die kant op te rijden.
met 15 drie weken onderweg.
Onze ploeg bestaat uit 10 jongens en 3 meisjes. En op trainingskamp gaat er nog 2 man begeleiding mee. Ik vind het fijn om met jongens in een ploeg te zitten. Hoewel de meisjes in de minderheid zijn, zijn we aan de heren gewaagd. We kunnen hun soms vrouwonvriendelijke grappen wel aan, haha.
fijn om op trainingskamp te zijn.
Zonder afleiding van het thuisfront kunnen we goed op de training focussen. De eerste 10 dagen moet ons lichaam wennen aan de hoogte door duurritjes op de fiets en op skeelers. Daarna gaan we ‘los’ en beklimmen we de Passo dello Stelvio (2.758 m hoog, 21 km lang, 7,1% gemiddeld) en de Passo Gavia (2.621 m hoog, 26 km lang, 5,5% gemiddeld). Volle bak tijdritten zijn dat. ’s Avonds dineren we samen en doen we spelletjes zoals Koehandel en kaarten. Soms drinken we wat in het dorp.
de laatste week is aftellen voor mij.
Ook al vind ik het fijn om mij helemaal te focussen op het sporten, het is ook lekker om weer naar huis te gaan. Je bent drie weken lang met dezelfde groep mensen op pad, je eet 3 x per dag samen, traint samen; iedereen maakt hetzelfde mee. De gespreksstof wordt steeds minder. Maar de mooie omgeving en de groeiende conditie maken veel goed. Ik weet dat ik daar heel goed bezig ben en ga super fit naar huis. Weer een stukje dichter bij Peyong Chang.
Tot volgende week, vanuit Livigno!
Liefs, Irene
Irene Schouten
Na mijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2018 ga ik door met bloggen. Meters maken en letters schrijven om jullie elke week een kijkje te geven in mijn dagelijks leven als topsporter én als mens. Want ik ben ook gewoon Irene en er is meer dan sport alleen.
